امروز با غرورت بازم مرا شكستي با ناز وقهر و كينه مهرم زدل گسستي
داني كه بي تو هيچم اي ماه بي مروت باشد كه بار ديگر قلب مرا شكستي ...
بسوزد دلت كه سوزاندي دلم را به ويراني كشاندي منزلم را
فكندي زير پا احساس و شورم نكردي رحم، حتي بر غرورم
شده بازيچه اي قلب صبورم شكستي عاقبت بال غرورم
به آساني گذشتي از كنارم مثال دفتري كردي مرورم
هيچ وقت مغرورنشو ، برگ ها وقتي مي ريزند كه فكر مي كنند طلا شده اند .
دوستي شوخي سرد آدماست ، بازي شيرين گرگم به هواست
واسه كشتن غرورمن و تو ، دوستي توطئه ثانيه هاست 
بعضي اشخاص چنان به خود مغرورند كه اگر عاشق بشوند به خود بيشتر عشق مي ورزند تا به معشوق 
لعنتي ســـلام مــــرا بــــــه غـــرورت برســــــان
و بـــه او بگــــو
بـهـــاي قــــــامــت بــلنــــدش تــنــهــايـيـســـــت...!! 
بميــــرم من
فهميدم نمي ماني . . ديدم مي روي . . رفتي
باز هم ايستاده ام نگاه ميكنم
آخرم ميكشد مرا اين غرور لعنتي . . .
ديـگـــر نه اشـكـــهايم را خــواهـي ديــد
نه التـــمـاس هـــايم را
و نه احســـاســاتِ ايــن دلِ لـعـنـتـي را…
به جـــايِ آن احســـاسي كه كُـــشـتـي
درخـتـي از غــــرور كـاشـتم… 
اينقدر خودت رو نگير … !
اينقدر با تكبر و غرور با آدم حرف نزن … !
وقتي كسي به تو ابراز علاقه كرد …
فكر نكن كه فوق العاده اي !!!
شايد اون كم توقعه …
قدش به “عشق” نمي رسيد؛ “غرور”م را زير پا گذاشت تا برسد !
بسوزد دلت كه سوزاندي دلم را
به ويراني كشاندي منزلم را
فكندي زير پا احساس و شورم
نكردي رحم، حتي بر غرورم
غرور من كه زسختي به كوه ميمانست ، كمر به كشتن خود بست و خاك پاي تو شد
دلم كه به همه بيگانه بود و يار نداشت ، چه ديد در تو كه اينگونه آشناي تو شد ؟ 
آنچه را كه اسمش غرور گذاشته ام برايت به زمين بكوبم…
احساس من قيمتي داشت كه تو براي پرداخت آن فقير بودي
